Dag Sri Lanka....ik ben van je gaan houden!
Door: Mieke
Blijf op de hoogte en volg Mieke
06 Mei 2010 | Sri Lanka, Kandy
Zit mijn tijd in Sri Lanka er zomaar alweer op. Ongelofelijk.
Ik herinner me het nog als de dag van gisteren dat de tsunami er was, ik hoorde het in de auto op de radio op weg van de videotheek naar huis.. De dagen daarna was er zoveel op het nieuws en zag ik Sri Lanka en dacht ik; daar wil ik heen. En dat is 5,5 jaar geleden..
..8 maanden terug heb ik besloten om hier heen te gaan, 19 februari ben ik vertrokken en nu is het zomaar al weer 6 mei. Ik dacht dat 3 maanden Sri Lanka wel genoeg zou zijn, en ook al kan ik hier met een voldaan gevoel vertrekken, ik zou hier zo nog een tijd kunnen blijven. Wat is het hier mooi.
Ik ben van dit land gaan houden.
Van de altijd lachende, vriendelijke en gastvrije mensen.
Van het klimaat, elke dag een lekker zonnetje op me kop.
Van de prachtige groene natuur.
Van het Boedhisme wat zo verschrikkelijk bijzonder en mooi is.
Van het spicie eten (wat zal de bloemkool thuis straks saai zijn..)
En ik ben zelfs de koude douche en de lawaai op straat gaan waarderen..
Ik heb mijn best gedaan om me zoveel mogelijk aan de Sri Lankaanse cultuur aan te passen en te leven zoals Sri Lankanen leven. Ik droeg regelmatig een Sari, (traditionele kleding voor vrouwen, oooh zoooooo mooi) Ik liep altijd op blote voeten in huis en in de tempel, had altijd mijn schouders en knien bedekt, ik at met mijn handen en probeerde wat woordjes Singalees te spreken. Dit alles werd zo gewaardeerd door de lokale mensen! Ik werd geaccepteerd als een 'local' en niet meer gezien als de rijke blanke tourist. Tuk tuk chauffeurs wilden me ineens rijden voor de lokale prijs en niet voor de toeristen prijs..
En nu moet ik ineens over een paar uur afscheid gaan nemen van dit land. Ik heb vanochtend al afscheid genomen van mijn monnik-leerlingen in de tempel, een hele bijzondere ervaring! Na mijn les heb ik alle jongens een groepsfoto gegeven, en ik heb wat jongens slippers gedoneerd. Er waren namelijk een aantal kinderen die gewoon geen schoenen hebben, en altijd op blote voeten op straat lopen. Zo blij dat ze waren met mijn slippers!
Na de les ben ik gezegend door de 'hoofdmonnik', de priester. Dat was een heel ritueel. Al mijn kleine monniken, de priester en als laatste ik, hielden met z'n allen een witte draad vast. Zij zongen wat liedjes en door de draad werd mij al het goeds voor mijn toekomst gewenst. Aan het einde werd er van de draad een armband gemaakt en ben ik gezegend als dank voor het lesgeven in de tempel. Een magische ervaring. En zo mooi en symbolisch op mijn laatste dag in Sri Lanka, als dank dat ik vrijwilliger ben geweest. Een hele mooie afsluiter.
En nu staat India op mij te wachten. Wellicht een nog grotere uitdaging, want ik sta er alleen voor in een heel groot land met de chaos van Sri Lanka ver tienvoudigd, als het niet meer is. Maar ik heb 3 maanden aan Azie kunnen wennen en ik weet dat ik heel goed op mezelf kan passen. De laatste maand ben ik veel op mezelf geweest en daar heb ik veel van geleerd. Ik heb me in Sri Lanka nooit onveilig gevoeld en ik weet zeker dat ik het in India ook ga redden, en waarschijnlijk ga ik ook veel andere reizigers ontmoeten.
India.. expect the unexpected. Ik ben benieuwd!!
Dan ga ik hierbij mijn Sri Lanka weblog afronden. Ik hoop hier ooit nog terug te komen, ik weet zeker dat ik het ga missen. En ik zou het zo graag aan mijn vriendje en familie willen laten zien. Het is ook gewoon super als vakantie bestemming, er is zoveel te zien! Er zijn veel mooie plekken in de wereld, ik heb nog amper iets gezien, maar ik kan me haast niet voorstellen dat er veel plekken zijn die mooier zijn dan Sri Lanka. De parel van het Oosten... en terecht!
Lieve mensen, bedankt voor alle lieve reacties en ik zal snel iets van me laten horen vanuit India.
Liefs Mieke
Ik herinner me het nog als de dag van gisteren dat de tsunami er was, ik hoorde het in de auto op de radio op weg van de videotheek naar huis.. De dagen daarna was er zoveel op het nieuws en zag ik Sri Lanka en dacht ik; daar wil ik heen. En dat is 5,5 jaar geleden..
..8 maanden terug heb ik besloten om hier heen te gaan, 19 februari ben ik vertrokken en nu is het zomaar al weer 6 mei. Ik dacht dat 3 maanden Sri Lanka wel genoeg zou zijn, en ook al kan ik hier met een voldaan gevoel vertrekken, ik zou hier zo nog een tijd kunnen blijven. Wat is het hier mooi.
Ik ben van dit land gaan houden.
Van de altijd lachende, vriendelijke en gastvrije mensen.
Van het klimaat, elke dag een lekker zonnetje op me kop.
Van de prachtige groene natuur.
Van het Boedhisme wat zo verschrikkelijk bijzonder en mooi is.
Van het spicie eten (wat zal de bloemkool thuis straks saai zijn..)
En ik ben zelfs de koude douche en de lawaai op straat gaan waarderen..
Ik heb mijn best gedaan om me zoveel mogelijk aan de Sri Lankaanse cultuur aan te passen en te leven zoals Sri Lankanen leven. Ik droeg regelmatig een Sari, (traditionele kleding voor vrouwen, oooh zoooooo mooi) Ik liep altijd op blote voeten in huis en in de tempel, had altijd mijn schouders en knien bedekt, ik at met mijn handen en probeerde wat woordjes Singalees te spreken. Dit alles werd zo gewaardeerd door de lokale mensen! Ik werd geaccepteerd als een 'local' en niet meer gezien als de rijke blanke tourist. Tuk tuk chauffeurs wilden me ineens rijden voor de lokale prijs en niet voor de toeristen prijs..
En nu moet ik ineens over een paar uur afscheid gaan nemen van dit land. Ik heb vanochtend al afscheid genomen van mijn monnik-leerlingen in de tempel, een hele bijzondere ervaring! Na mijn les heb ik alle jongens een groepsfoto gegeven, en ik heb wat jongens slippers gedoneerd. Er waren namelijk een aantal kinderen die gewoon geen schoenen hebben, en altijd op blote voeten op straat lopen. Zo blij dat ze waren met mijn slippers!
Na de les ben ik gezegend door de 'hoofdmonnik', de priester. Dat was een heel ritueel. Al mijn kleine monniken, de priester en als laatste ik, hielden met z'n allen een witte draad vast. Zij zongen wat liedjes en door de draad werd mij al het goeds voor mijn toekomst gewenst. Aan het einde werd er van de draad een armband gemaakt en ben ik gezegend als dank voor het lesgeven in de tempel. Een magische ervaring. En zo mooi en symbolisch op mijn laatste dag in Sri Lanka, als dank dat ik vrijwilliger ben geweest. Een hele mooie afsluiter.
En nu staat India op mij te wachten. Wellicht een nog grotere uitdaging, want ik sta er alleen voor in een heel groot land met de chaos van Sri Lanka ver tienvoudigd, als het niet meer is. Maar ik heb 3 maanden aan Azie kunnen wennen en ik weet dat ik heel goed op mezelf kan passen. De laatste maand ben ik veel op mezelf geweest en daar heb ik veel van geleerd. Ik heb me in Sri Lanka nooit onveilig gevoeld en ik weet zeker dat ik het in India ook ga redden, en waarschijnlijk ga ik ook veel andere reizigers ontmoeten.
India.. expect the unexpected. Ik ben benieuwd!!
Dan ga ik hierbij mijn Sri Lanka weblog afronden. Ik hoop hier ooit nog terug te komen, ik weet zeker dat ik het ga missen. En ik zou het zo graag aan mijn vriendje en familie willen laten zien. Het is ook gewoon super als vakantie bestemming, er is zoveel te zien! Er zijn veel mooie plekken in de wereld, ik heb nog amper iets gezien, maar ik kan me haast niet voorstellen dat er veel plekken zijn die mooier zijn dan Sri Lanka. De parel van het Oosten... en terecht!
Lieve mensen, bedankt voor alle lieve reacties en ik zal snel iets van me laten horen vanuit India.
Liefs Mieke
-
06 Mei 2010 - 13:47
Paul:
eeey mieke,
mooi verhaal. zeker wel raar om nu ineens weg te gaan na zo'n lange tijd. ik ben nu al in india trouwens. wel echt even heel wat anders haha. heel mooi en interresant in ieder geval wel. -
06 Mei 2010 - 14:48
Lieke:
Ik kreeg spontaan kippenvel bij het lezen van je blog, echt heel mooi. Het zal inderdaad zwaar zijn om daar weg te gaan. Het contact met de monniken lijkt me heel bijzonder!
Veel plezier nog in India.
Groetjes,
Lieke (Projects Abroad Nederland) -
06 Mei 2010 - 15:22
Ilonia :):
Lieve Mieke...
Wat een onwijs mooi verhaal. Echt goed werk heb je weer verricht!!
Keurig!! :D
Wat een lieve mensen ind, dan ben aan het begin een toerist, en dan zomaar ineens wordt je geacepteerd in dat land!!
We spreken snel weer af als je terug bent oke? :)
Succes nog in India, daar zal je het ook wel vast naar je zin krijgen...
Liefs xxx Ilona -
06 Mei 2010 - 17:58
Pap & Mam:
Miek wat zijn we trots op je!
Sri Lanka was nét ff mooier met jou erbij maar nu wordt India weer mooier.
Wees voorzichtig en tot over 3 weken. We kunnen het niet afwachten.
XX -
06 Mei 2010 - 19:23
Sanne:
Hai Miek,
Wat een prachtig stukje. Ik heb serieus de tranen in mijn ogen staan!
Wat ben je toch een mooi mens :) Ben ontzettend trots op je! Je hebt het mooi afgesloten op naar je nieuwe avontuur!
Geniet van je laatste weekjes..Pas goed op jezelf en ik ga je super snel zien! Yeah!
Kusje
-
06 Mei 2010 - 20:50
Annemiek:
Hey Mieke,
Ik lees je verhaal met tranen in mijn ogen.
Jij gaat vast nog een keer terug, kan niet missen.
Veel succes in India.
-
07 Mei 2010 - 11:23
Paul:
eeeey ooh oke, ja ik ben nu in jodhpur. erg mooi trouwens. en hoe vond je je aankomst in delhi:p gekkehuis he haha
maarja mischien zie ik je nog wel ja
hoi -
08 Mei 2010 - 12:55
Tonny:
Hoi Miek,
Ik hoop dat je tijdens het tweede deel van je reis net zo veel zult genieten al tijdens het eerste deel. Indrukwekkend het ritueel bij de monniken met die witte draad. Kunnen we in ons nuchtere west-friesland nog veel van leren. Lekker nog effe genieten meid. Pas goed op jezelf.
Dikke kus van Tonny. -
11 Mei 2010 - 20:10
Iris:
Nou Miek, ik kreeg tranen in mn ogen bij het zien van die foto van dat scheetje met zn slippers! Wat geweldig!
Kom net terug van Mallorca (was lekker!) en heb je kaart gevonden op de trap! Zal m niet voor mijn verjaardag openmaken hoor :)
Veel plezier in India en pas goed op jezelf!
Kus Iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
