Bericht 14

Zo langzamerhand begin ik te merken aan de zusters op onze stage dat ze een beetje jaloers beginnen te worden op onze positie in het kindertehuis. De kinderen voelen natuurlijk bijzonder goed aan wie het goede met hun voor heeft en wie niet, met als gevolg dat de kinderen bijna alleen nog maar naar ons toe trekken, en ook bijna alleen nog maar naar ons luisteren. Ik zie en voel dat de zusters dit niet kunnen hebben, maar op deze manier worden zij wel min of meer verplicht om tegen ons wat aardiger te doen. Wat natuurlijk acteerwerk is, want ze vinden ons alles behalve aardig, we gaan dwars tegen hun visie en gewoontes in. Ik was vandaag met wat kinderen aan het spelen in de speeltuin, het plezier straalde van hun gezichtjes af en vrijwel meteen probeerde een zuster daar tussen te komen door poeslief tegen Georghana te gaan doen. Zij negeerde dit totaal en verschuilde zich achter mij. Dit gaf een mooi gevoel, misschien is er bij haar nu een klein lichtje gaan branden dat ik hier toch wel goed werk doe.

Elyse was vandaag op bezoek op onze stage om te kijken hoe het is. Ze had natuurlijk al wel wat ‘heftige’ verhalen van ons gehoord, maar vandaag was alles behalve heftig. Het was een geweldige dag! ’s Ochtends dat we binnen kwamen zaten alle kinderen van de jongens en meidenafdeling beneden verzameld en kwam er een schoolklas op bezoek met tassen vol spullen. Aan bijna ieder kind werd wel een zak met speelgoed, kleding of eten uitgedeeld. Niet slim natuurlijk, want dit werd een complete chaos, maar wel ontzettend leuk. Alleen jammer dat hier dan weer niks mee gedaan wordt, alle spullen werden meteen ingepakt en opgeslagen in een magazijn, die vol staat met kleding en speelgoed, maar waar gewoon simpelweg niets mee gedaan wordt! Toen we later buiten kwamen stond er ineens een grote trampoline in de speeltuin waar alle kinderen om heen stonden. Om de beurt mochten ze met een vrijwilliger van een Amerikaanse foundation op de trampoline. Ze hadden de tijd van hun leven natuurlijk.

In de tijd dat we hier stage lopen binnen het kindertehuis is er al aardig wat veranderd. Niet qua zorg voor de kinderen, maar er wordt wel meer aan gedaan. De buitenkant van het hele tehuis is opgeknapt, geschilderd, nieuwe raamposten, er is een dakgeplaatst op het zwembad, er zijn nieuwe mooie banken in de wachtruimtes geplaatst etc. Hier hebben de kinderen misschien wel niet heel veel aan, daarom snap ik ook niet dat het geld hier in gestoken wordt, maar het ziet er allemaal wel beter uit. En de kasten in de kamers van de kinderen vallen uit elkaar van ellende, spijkers steken uit, maar dat blijkt hier niet uit te maken want dat is toch niet zichtbaar voor de mensen van buitenaf. Toch ben ik blij dat we in ieder geval bij deze veranderingen aanwezig zijn geweest, het is toch weer een stapje in de goede richting. Alles van buiten ziet er nu goed genoeg uit dus het geld mag in de kinderen gestoken gaan worden ;-) (hoelang zal het duren voordat ik ze dat heb wijs gemaakt...)

Vorige week ben ik een dagje mee geweest naar Robbin zijn stage, Estuaor. Estuaor is een dagactiviteitencentrum voor volwassen mensen met psychische problemen. Het is niet dat mij dit werk echt trekt, maar ik was toch benieuwd hoe het was. Een ook wel leuk wat gezeldschap voor Robbin, hij loopt hier namelijk helemaal alleen stage (respect!). Ik heb hier 's ochtends ge-ping-pongt met wat clienten en 's middags film gekeken. Aankomende donderdag ga ik een dag met Naazmin en Wendy mee naar hun stage bij Obregia. Obregia is het grootste psychiatrische ziekenhuis in Boekarest. Ze lopen daar stage bij de kinderafdeling en de mannenafdeling, als ik er ben zijn we op de mannenafdeling. Morgen ga ik op m'n eigen stage een keer 's avonds werken, om te kijken hoe het er dan aan toe gaat. Ik ben benieuwd...

Ons weekend bij de zwarte zee was ook genieten!! Lekker tot rust gekomen, beetje op het strand gelegen en veel geslapen. Niet verkeerd voor een keertje! En voor de mensen die er aan twijfelden, de zwarte zee is niet de zee waar je op kan drijven... (deze vraag heb ik wel 100x gehad)

Nou lieve mensen tot snel... nog 18 daagjes en dan zit ik alweer in het 'schitterende' holland.

Liefs Mieke