Klaar voor vertrek

18 februari 1990, de dag van mijn geboorte. 18 februari 2010, de dag waarop ik op het punt sta te vertrekken naar Azië om de wereld te gaan ontdekken..

Morgen is het eindelijk zo ver, de dag waar ik al maanden naar toe leef. Om 12.40 uur zal ik de lucht in gaan, om na een tussenstop in Jordanië om 05.10 uur lokale tijd in Sri Lanka aan te komen.

Ondertussen is het voor mij bekend hoe de eerste dagen zouden moeten gaan verlopen. Als ik aankom, word ik opgehaald door een taxi chauffeur en naar een hotel in de hoofdstad Colombo gebracht. Hier zal maandag worden opgehaald door Gishan, 'mijn begeleider' van de vrijwilligersorganisatie waarmee ik reis. Hij zal me naar mijn gastgezin in het dorp Panadura brengen, wat zo'n 30 kilometer onder de hoofdstad aan de Zuid-West kust van Sri Lanka ligt. Ik heb al wat informatie ontvangen over mijn gastgezin, en dat klinkt bepaald niet verkeerd!! Mijn 'Sri Lankaanse vader' werkt bij de overheid, mijn Sri Lankaanse moeder is huisvrouw, er is een butler, mijn Sri Lankaanse zussen studeren in Australië, en ik heb nog een broertje van 13, die wel thuis woont. Er is in het gezin plaats voor 3 vrijwilligers, maar of die er ook zijn zal ik daar pas zien. Voor de vrijwilligers zijn er 2 slaapkamers met voor ieder een tweepersoonsbed, een badkamer, woonkamer, en een balkon. Dit allen hoeft niet met de familie gedeeld te worden. Dit klinkt toch wel vrij luxe, ik was natuurlijk een beetje van een primitief hutje uitgegaan!
Het gastgezin zal 3 maal daags een maaltijd voor mij verzorgen, 's ochtends brood en 's middags en 's avonds rijst met curry. Ik heb in mijn lonely planet gelezen dat je nooit mag zeggen dat je heet gegeten hebt, voordat je in Sri Lanka bent geweest... ik ben benieuwd....

Dinsdag zal mijn eerste werkdag worden. Ik zal maandag t/m vrijdag van 08.30 uur tot 11.30 uur les gaan geven op een basisschool op een Tsunami Camp in Panadura. Wat ik er van begrepen heb, is dat dit een primitief kamp is wat meteen na de Tsunami door de overheid is opgezet. De jongste kinderen van het kamp, van 4 en 5 jaar oud, gaan hier naar school. 's Middags zal ik op ditzelfde kamp werken in een soort naschoolse opvang, waar kinderen van alle leeftijd welkom zijn. Dit betekend dus 3 maanden lang leuke dingen doen!! (Hoop ik)

Dit is de informatie die ik tot nu toe heb, en waar ik me op voorbereid heb. Feit blijft wel dat alles in deze landen redelijk onvoorspelbaar is, dus mocht het allemaal anders gaan lopen moet ik daar niet raar van staan te kijken. Toch is dit echt mijn droom, en ga ik er van uit dat deze vanaf morgen uit gaat komen....

Lieve mensen, tot over 15 weken, ik hoop dat jullie weer met net zoveel plezier mijn weblog lezen als dat ik het voor jullie schrijf! En blijf vooral leuke berichtjes achterlaten, dat doet me altijd goed.

Liefs Mieke