Ik voel me al aardig thuis in Panadura!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mieke
03 Maart 2010 | Sri Lanka, Panadura
Lieve mensen,
Wat gaat de tijd gigantisch hard. Ik ben hier al ruim 1,5 week! Helaas heb ik weinig tijd om internet te gebruiken dus kan ik niet meer dan eens per week een bericht plaatsen.
Het gaat heel erg goed met me. Ik voel me al aardig thuis in mijn gastgezin en in het dorp Panadura. Ik weet van mezelf dat ik een persoon ben die zich gemakkelijk aanpast aan de omstandigheden, maar dat ik zo snel gewend ben aan een totaal nieuwe cultuur verrast mij ook! Het eten, de warmte, de drukte op straat, het lawaai, mensen die naar me staren, ik vind het al heel gewoon.
Ik ben nu ruim een week aan het werk in het tsunami camp, ik vind het geweldig! 's Ochtends werk ik van 08.30 tot 11.30 op de pre-school, dit is een voorbereiding om de basisschool. Ze noemen het een school, maar ik vind het zelf meer een 'daycare'. We doen wel wat educatieve activiteiten, maar de kinderen kunnen zich niet lang concentreren. Ik werk voornamelijk 1 op 1 met de kinderen. Ik probeer ze het Engelse alfabet te leren. (De taal hier is Singalees, en dat zijn tekens als dit @@@@) Het alfabet leren doe ik aan de hand van een boekje met de letters en een plaatje, bijv. A-apple, B-boy, C-cat, etc. De meeste kinderen kennen A B C D E nu, pas na een paar dagen oefenen! Ik zal heel trots zijn als ik alle kinderen het hele alfabet kan leren in deze maanden. Verder doen we veel klassikale creatieve activiteiten, zingen en buiten spelen. De kinderen lachen de hele dag door en dat maakt me zo gelukkig!
Helemaal omdat ik dagelijks zie hoe ze leven, met grote gezinnen in kleine primitieve huisjes, weinig geld en weinig eten. Ik denk dat ik de kinderen echt iets mee kan geven, en dat is straks met een voldaan gevoel naar huis kan gaan.
's Middags werk ik van 15.00-17.00, in het zelfde schoolgebouw op het tsunami camp. Dan is het een soort 'inloop' voor alle kinderen van het kamp. Er komen meestal zo'n 30 tot 40 kinderen in de leeftijd van 6 tot 15 jaar. En deze kinderen zijn zo leergierig! Ze komen hier vrijwillig in hun eigen tijd, dus je zou denken dat ze spelletjes en activiteiten willen doen. Maar nee, ze willen alleen maar leren. Wat bijzonder toch, kan ik me in Nederland niet echt voorstellen ;-).
De kinderen vragen me voornamelijk om Engelse zinnen in hun schrift te schrijven, en zij schrijven het dan over. Aan het einde willen ze een krul, en dan zijn ze door het dolle heen.
Buiten me werk om vermaak ik me ook prima. Afgelopen weekend zijn we met alle vrijwilligers van de organisatie die in Sri Lanka verblijven (15 meiden van 10 verschillende landen!) een weekend weg geweest. Vrijdag zijn we naar Yala National Park geweest waar we o.a. olifanten in het wild hebben gespot. Zaterdag Mirissa beach, wat werkelijk een paradijs was. Hoge groene palmbomen, een goud strand en een helder blauwe zee. Schitterend!! En zondag hebben we daar ook nog Unawatuna beach achteraan geplakt.
Aankomend weekend ga ik met 7 andere vrijwilligers naar Sigirya, een plaats in het midden van Sri Lanka. Hier schijnt een een of andere bijzonder berg/rock te staan ;-). Sri Lanka is echt een prachtig mooi land met een schitterende natuur, en ook zo veelzijdig! Het land is zo groot als Nederland en Belgie samen, maar het heeft bergen, tropische regenwouden, palmboomstranden, woestijnen, alles! Dat is toch wel heel bijzonder voor zo'n klein land. Maar voor mij is het fijn dat Sri Lanka zo klein is, dat betekend dat ik in de weekenden veel kan zien omdat de afstanden relatief klein zijn.
Ik weet zeker dat ik geweldige maanden ga krijgen hier! Ik geniet van elk moment, dit was jaren mijn droom en ik realiseer me heel goed dat deze droom nu aan het uitkomen is.....waauw!
Tot snel, heel veel liefs!
Wat gaat de tijd gigantisch hard. Ik ben hier al ruim 1,5 week! Helaas heb ik weinig tijd om internet te gebruiken dus kan ik niet meer dan eens per week een bericht plaatsen.
Het gaat heel erg goed met me. Ik voel me al aardig thuis in mijn gastgezin en in het dorp Panadura. Ik weet van mezelf dat ik een persoon ben die zich gemakkelijk aanpast aan de omstandigheden, maar dat ik zo snel gewend ben aan een totaal nieuwe cultuur verrast mij ook! Het eten, de warmte, de drukte op straat, het lawaai, mensen die naar me staren, ik vind het al heel gewoon.
Ik ben nu ruim een week aan het werk in het tsunami camp, ik vind het geweldig! 's Ochtends werk ik van 08.30 tot 11.30 op de pre-school, dit is een voorbereiding om de basisschool. Ze noemen het een school, maar ik vind het zelf meer een 'daycare'. We doen wel wat educatieve activiteiten, maar de kinderen kunnen zich niet lang concentreren. Ik werk voornamelijk 1 op 1 met de kinderen. Ik probeer ze het Engelse alfabet te leren. (De taal hier is Singalees, en dat zijn tekens als dit @@@@) Het alfabet leren doe ik aan de hand van een boekje met de letters en een plaatje, bijv. A-apple, B-boy, C-cat, etc. De meeste kinderen kennen A B C D E nu, pas na een paar dagen oefenen! Ik zal heel trots zijn als ik alle kinderen het hele alfabet kan leren in deze maanden. Verder doen we veel klassikale creatieve activiteiten, zingen en buiten spelen. De kinderen lachen de hele dag door en dat maakt me zo gelukkig!
Helemaal omdat ik dagelijks zie hoe ze leven, met grote gezinnen in kleine primitieve huisjes, weinig geld en weinig eten. Ik denk dat ik de kinderen echt iets mee kan geven, en dat is straks met een voldaan gevoel naar huis kan gaan.
's Middags werk ik van 15.00-17.00, in het zelfde schoolgebouw op het tsunami camp. Dan is het een soort 'inloop' voor alle kinderen van het kamp. Er komen meestal zo'n 30 tot 40 kinderen in de leeftijd van 6 tot 15 jaar. En deze kinderen zijn zo leergierig! Ze komen hier vrijwillig in hun eigen tijd, dus je zou denken dat ze spelletjes en activiteiten willen doen. Maar nee, ze willen alleen maar leren. Wat bijzonder toch, kan ik me in Nederland niet echt voorstellen ;-).
De kinderen vragen me voornamelijk om Engelse zinnen in hun schrift te schrijven, en zij schrijven het dan over. Aan het einde willen ze een krul, en dan zijn ze door het dolle heen.
Buiten me werk om vermaak ik me ook prima. Afgelopen weekend zijn we met alle vrijwilligers van de organisatie die in Sri Lanka verblijven (15 meiden van 10 verschillende landen!) een weekend weg geweest. Vrijdag zijn we naar Yala National Park geweest waar we o.a. olifanten in het wild hebben gespot. Zaterdag Mirissa beach, wat werkelijk een paradijs was. Hoge groene palmbomen, een goud strand en een helder blauwe zee. Schitterend!! En zondag hebben we daar ook nog Unawatuna beach achteraan geplakt.
Aankomend weekend ga ik met 7 andere vrijwilligers naar Sigirya, een plaats in het midden van Sri Lanka. Hier schijnt een een of andere bijzonder berg/rock te staan ;-). Sri Lanka is echt een prachtig mooi land met een schitterende natuur, en ook zo veelzijdig! Het land is zo groot als Nederland en Belgie samen, maar het heeft bergen, tropische regenwouden, palmboomstranden, woestijnen, alles! Dat is toch wel heel bijzonder voor zo'n klein land. Maar voor mij is het fijn dat Sri Lanka zo klein is, dat betekend dat ik in de weekenden veel kan zien omdat de afstanden relatief klein zijn.
Ik weet zeker dat ik geweldige maanden ga krijgen hier! Ik geniet van elk moment, dit was jaren mijn droom en ik realiseer me heel goed dat deze droom nu aan het uitkomen is.....waauw!
Tot snel, heel veel liefs!
-
03 Maart 2010 - 15:38
Sanne Van Leeuwen:
Goh wat ben je toch geweldig!!
Echt super dat die kinderen zo leergierig zijn, dat zou je hier niet kunnen zeggen inderdaad :P
Ook leuk dat je meiden hebt gevonden waar je leuke dingen mee kunt doen :) sta je er toch niet helemaal alleen voor ;)
Ik wacht met smart op je volgende verhaal!!
Liefs, xxx -
04 Maart 2010 - 08:23
Elina:
Hoi Mieke,
Wat weer een enthousiaste verhalen.
Als het me een dag niet meezit, lees ik je verhaal en wordt weer blij. Wat is het heerlijk om andere mensen te kunnen helpen en je daar zo blij bij te voelen.We verheugen ons nu al op je terug komst met verhalen en foto's. Veel goeds en liefs van de Moppies. -
05 Maart 2010 - 19:54
Jesse:
respecct -
08 Maart 2010 - 10:59
Coby Schoen:
Ha die Mieke
Wat leuk om te lezen dat je het al zo snel naar je zin hebt en al helemaal ingeburgerd bent! Naast je dagelijkse werkzaamheden zie je dus ook veel van het land, wat een prachtige combinatie; ik blijf je volgen en geniet van al dat moois wat je dagelijks meemaakt!
Lieve groeten, Coby Schoen -
08 Maart 2010 - 12:02
Nanda :
Hee Miek!
Je verhaal klinkt geweldig! Onwijs gaaf dat je je zo thuis voelt en dat je het zo naar je zin hebt! De foto's zien er ook heel erg mooi uit!
Geniet er lekker van!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
