Bericht 3: Ons huis en stage!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mieke
15 April 2008 | Roemenië, Boekarest
Hier weer een berichtje van mij!
Zondag zijn we aangekomen in Geron Foundation, waar we aankomende 10 weken zullen verblijven. Geron Foundation is een soort verzorgingstehuis voor dementerende bejaarden. Wij wonen op de bovenste verdieping, een kamer en badkamer per 2 of 3 personen. De kamers zien er erg verzorgd uit, en Kirsten (kamergenootje) en ik zijn de engiste met een bad. Relaxed dus!
Alleen de buurt waar we in wonen is niet zo prettig, het ziet er slecht uit, de wegen zijn slecht, en er zijn ook taxi's chauffeurs die weigeren naar deze buurt te rijden. Gelukkig gaan we altijd met z'n allen op pad dus kan er weinig gebeuren. Wel heb je hier ontzettend veel zwerfhonden (in de hele stad trouwens) die je 's avonds lekker wakker houden met hun geblaf. Dat ik hier aankwam dacht ik dat ik in Afrika was beland. Zo onwerkelijk dat het gewoon op 2000 km van je huis zo arm kan zijn!
Maandag hebben we de eerste stages bezocht met z'n allen. Eerst Obregia, het grootste psychiatrische ziekenhuis van Boekarest. Hier gaan Wendy en Naazmin stage lopen op de kinderafdeling. Het zag er ontzettend netjes uit, en ik had niet het idee dat dit slecht en arm is.
Daarna gingen we door naar de gehandicapten waar Kirsten en ik stage gaan lopen. Ik wist natuurlijk dat het heftig zou worden, maar zo heftig als dit had ik nu ook weer niet verwacht...
Nadat ik de documantaire Bulgaria's abondoned children had gezien dacht ik dat het hier toch wel iets beter zou zijn. Op de leuke aankleding na was het niet veel beter..
(voor de mensen die niet weten wat ik bedoel en het graag willen zien, dit is de link naar de documantaire van netwerk dat in januari 2008 is uitgezonden:
http://www.netwerk.tv/archief/6405227/2132/Wantoestanden_in_Bulgaars_kindertehuis.html
We kwamen binnen, alle kinderen lagen op bed, sommige bedjes waren nat en vies van hun eigen ontlasting en de verpleegsters stonden maar een beetje bij elkaar te kletsen en ons vreemd aan te kijken. Niemand sprak 1 woord Engels toen ik vroeg naar de directrice Mioara die ik in december al ontmoet had. In 1 kamer zaten ongeveer 10 kinderen op een bedje, 1 vastgebonden, een ander in een dwangbuis en de andere zaten maar wat heen en weer te wiegen. Dat we die kamer binnen kwamen vlogen de kindjes op ons af, begonnen ons te knuffelen en aan ons te hangen. Dat zegt waarschijnlijk al iets over dat ze daar misschien nooit een knuffel krijgen..
Ze begonnen te stralen dat ze aandacht kregen, vervolgens begonnen ze ook aan de verpleegsters te hangen die ze gewoon weer van hen afduwden. De helft van alle meiden was in tranen zo hartverscheurend is het om te zien. Ik hield het niet meer toen ik een kindje aanraakte waarvan het enkeltje misschien zo breed wat als 2 vingers van mij bij elkaar, letterlijk vel over been. En als je dan hoor van Nanda (onze begeidster die vorig jaar als stagiair mee was) dat dat kindje nog magerder is geworden dan vorig jaar............
Er is hier dus genoeg werk te doen voor ons, en ook de andere meiden boden meteen aan om dagen mee te komen helpen. Natuurlijk kunnen we het hiet niet veranderen maar we kunnen de kinderen in ieder geval heel veel liefde geven die ze misschien nooit hebben gehad.
Ik mag hier geen foto's maken, maar ik ga het zeker proberen.
Dinsdag vroeg ons bed uit om de andere 3 stages te bezoeken. Te beginnen met Estuaor (?), de stage van Robbin en Elyse. Het zou dichtbij Geron Foundation moeten zijn, maar na bijna 2 uur ronddwalen hadden we het nog niet gevonden. Tevens zou het midden in de krottenwijk liggen en dat is al niet prettig. Estuoar heeft meerdere locaties en daarom besloot Nanda morgen met Robbin en Elyse verder te gaan zoeken naar een andere locatie in een betere wijk.
Daarna zijn we op weg gegaan naar Titan, de stage van Tatiana en Sanne. Titan is ook een psychiatrisch ziekenhuis. Tatiana en Sanne gaan daar stage lopen in een communicatie centrum waar iedere dag psychiatrische patienten tussen de 25 en de 50 jaar komen om allerlei bezigheidstherapien te doen. Dit zag er heel mooi en verzorgd uit.
Als laatste naar de stage van Beau en Merel, het straatkinderen project/basisschool. Dit hadden we al snel gevonden. We kregen een uitleg over de instelling en de verschillende projectjes. Dit zag er ontzettend leuk uit. Ik zou ook zeker wel een dagje mee willen draaien hier, wat ik bij de andere stages niet zo zeer had.
Nou dit was het wel weer even, ik heb nog genoeg te vertellen maar als ik zo'n lang verhaal typ is het ook zo saai om te lezen. Morgen moet ik beginnen op me stage, dus ik hoop gauw te vertellen hoe de eerste dagen zijn bevallen.
Liefs Mieke.
Zondag zijn we aangekomen in Geron Foundation, waar we aankomende 10 weken zullen verblijven. Geron Foundation is een soort verzorgingstehuis voor dementerende bejaarden. Wij wonen op de bovenste verdieping, een kamer en badkamer per 2 of 3 personen. De kamers zien er erg verzorgd uit, en Kirsten (kamergenootje) en ik zijn de engiste met een bad. Relaxed dus!
Alleen de buurt waar we in wonen is niet zo prettig, het ziet er slecht uit, de wegen zijn slecht, en er zijn ook taxi's chauffeurs die weigeren naar deze buurt te rijden. Gelukkig gaan we altijd met z'n allen op pad dus kan er weinig gebeuren. Wel heb je hier ontzettend veel zwerfhonden (in de hele stad trouwens) die je 's avonds lekker wakker houden met hun geblaf. Dat ik hier aankwam dacht ik dat ik in Afrika was beland. Zo onwerkelijk dat het gewoon op 2000 km van je huis zo arm kan zijn!
Maandag hebben we de eerste stages bezocht met z'n allen. Eerst Obregia, het grootste psychiatrische ziekenhuis van Boekarest. Hier gaan Wendy en Naazmin stage lopen op de kinderafdeling. Het zag er ontzettend netjes uit, en ik had niet het idee dat dit slecht en arm is.
Daarna gingen we door naar de gehandicapten waar Kirsten en ik stage gaan lopen. Ik wist natuurlijk dat het heftig zou worden, maar zo heftig als dit had ik nu ook weer niet verwacht...
Nadat ik de documantaire Bulgaria's abondoned children had gezien dacht ik dat het hier toch wel iets beter zou zijn. Op de leuke aankleding na was het niet veel beter..
(voor de mensen die niet weten wat ik bedoel en het graag willen zien, dit is de link naar de documantaire van netwerk dat in januari 2008 is uitgezonden:
http://www.netwerk.tv/archief/6405227/2132/Wantoestanden_in_Bulgaars_kindertehuis.html
We kwamen binnen, alle kinderen lagen op bed, sommige bedjes waren nat en vies van hun eigen ontlasting en de verpleegsters stonden maar een beetje bij elkaar te kletsen en ons vreemd aan te kijken. Niemand sprak 1 woord Engels toen ik vroeg naar de directrice Mioara die ik in december al ontmoet had. In 1 kamer zaten ongeveer 10 kinderen op een bedje, 1 vastgebonden, een ander in een dwangbuis en de andere zaten maar wat heen en weer te wiegen. Dat we die kamer binnen kwamen vlogen de kindjes op ons af, begonnen ons te knuffelen en aan ons te hangen. Dat zegt waarschijnlijk al iets over dat ze daar misschien nooit een knuffel krijgen..
Ze begonnen te stralen dat ze aandacht kregen, vervolgens begonnen ze ook aan de verpleegsters te hangen die ze gewoon weer van hen afduwden. De helft van alle meiden was in tranen zo hartverscheurend is het om te zien. Ik hield het niet meer toen ik een kindje aanraakte waarvan het enkeltje misschien zo breed wat als 2 vingers van mij bij elkaar, letterlijk vel over been. En als je dan hoor van Nanda (onze begeidster die vorig jaar als stagiair mee was) dat dat kindje nog magerder is geworden dan vorig jaar............
Er is hier dus genoeg werk te doen voor ons, en ook de andere meiden boden meteen aan om dagen mee te komen helpen. Natuurlijk kunnen we het hiet niet veranderen maar we kunnen de kinderen in ieder geval heel veel liefde geven die ze misschien nooit hebben gehad.
Ik mag hier geen foto's maken, maar ik ga het zeker proberen.
Dinsdag vroeg ons bed uit om de andere 3 stages te bezoeken. Te beginnen met Estuaor (?), de stage van Robbin en Elyse. Het zou dichtbij Geron Foundation moeten zijn, maar na bijna 2 uur ronddwalen hadden we het nog niet gevonden. Tevens zou het midden in de krottenwijk liggen en dat is al niet prettig. Estuoar heeft meerdere locaties en daarom besloot Nanda morgen met Robbin en Elyse verder te gaan zoeken naar een andere locatie in een betere wijk.
Daarna zijn we op weg gegaan naar Titan, de stage van Tatiana en Sanne. Titan is ook een psychiatrisch ziekenhuis. Tatiana en Sanne gaan daar stage lopen in een communicatie centrum waar iedere dag psychiatrische patienten tussen de 25 en de 50 jaar komen om allerlei bezigheidstherapien te doen. Dit zag er heel mooi en verzorgd uit.
Als laatste naar de stage van Beau en Merel, het straatkinderen project/basisschool. Dit hadden we al snel gevonden. We kregen een uitleg over de instelling en de verschillende projectjes. Dit zag er ontzettend leuk uit. Ik zou ook zeker wel een dagje mee willen draaien hier, wat ik bij de andere stages niet zo zeer had.
Nou dit was het wel weer even, ik heb nog genoeg te vertellen maar als ik zo'n lang verhaal typ is het ook zo saai om te lezen. Morgen moet ik beginnen op me stage, dus ik hoop gauw te vertellen hoe de eerste dagen zijn bevallen.
Liefs Mieke.
-
16 April 2008 - 08:57
Angela:
Eey Mieke!
Vandaag eerste echte dagje bij de kinderen! Heel veel succes! Ik weet dat het eerst heel moeilijk is er zwaar om te zien maar weet dat je zo veel voor ze gaat betekenen! Het zijn zulke schatjes! En trek je niets van de zusters aan en ga je eigen gang!
Ik mis ze echt ontzettend en vind het vreselijk om weer in Nederland te zijn! Voel me echt nutteloos en zou zo weer op het vliegtuig stappen! Maja dat gaat niet!
En oja geniet van het bad! Echt heerlijk af en toe na een moeilijke dag! Ik zat ook in die kamer! Hebben jullie de briefjes, tram en metro kaarten nog gevonden?
Meid geniet er van!! Haal alles er uit wat er in zit want het is zo weer voorbij!!Geef de kinderen een dikke knuffel van me!
groetjes angela! (vorige periode) -
16 April 2008 - 15:16
Annette:
Hoi Mieke
Ook ik lees jou berichten en leef heel erg met jullie mee.
Wat een karbouwen van verpleegsters zeg maar....jullie staan je mannetje(vrouwtje)wel.
Ook heel vèèl succes.
Groetjes Kirstens moeder. -
16 April 2008 - 15:58
Elina:
Morrie Mieke,
Meid, helemaal te gek al die ervaringen.
En ontzettend leuk dat we het zo een beetje met je mee kunnen beleven. Succes met al wat op je weg komt.
Veel liefs en goeds uit Keut van de Moppies. -
17 April 2008 - 11:12
Sanne:
hai lieverd!
jeetje wat een moeilijke situaties zeg! pff echt zwaar denk...maar je gaat er onwijs veel van leren! het is wel fijn dat jullie de kindjes extra veel liefde kunnen geven...wat ze dan ook echt nodig hebben!
ik had de documentaire al eens gezien en vond het doen al om te huilen (letterlijk en figuurlijk!) en dat het dan ook nog is echt zo erg is, is natuurlijk echt erg!!
nou meisie ik hou je site in de gaten en ben benieuwd naar als je verhalen!
geef ze maar een dikke knuffel van mij!
suc6!!
enne...kun je nog ff je normale nummer smsen, want die heb ik dus niet!
xx!! -
17 April 2008 - 19:56
Roy:
Hey Mieke,
Ik vond het echt niet saai om te lezen, juist heel interessant. Echt erg dat zulke dingen gebeuren !!!
veel succes nog daar !
kus
Roy -
18 April 2008 - 20:20
Karina:
woowwh..
ik kreeg gewoon tranen in me ogen toen ik die link aan het bekijken was!
Zoooo erg! en niemand die iets doet of kan doen!
die kinderen worden gewoon zo gestoord door tekort aan aandacht en verzorging..
er zijn veelste weinog verpleegsters en verzorgers en er is veelste kort eten!
echt zoooo erg!
ik vind het echt knap dat je daar heen bent,,
ik zelf zou het echt heel moeilijk vinden..
voor al om zo al die kinderen te zien!
Mieke echt heel knap!
veel plezier daar!
tot volgende keer!!
-
07 December 2016 - 12:46
Laurien:
Hallo
Voor een opdracht van school ga ik in januari/februari 5 dagen naar Boekarest. Hier moet ik vrijwilligerswerk doen in de sociale sector (weeshuizen/psychiatrie/werken met mensen in armoede, ...). Het is heel moeilijk om zelf een voorziening te vinden. Heeft u misschien nog contactgegevens van de voorzieningen waar u bent geweest?
Alvast bedankt!
Laurien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
