Bericht 7: 2e stageweek.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mieke
25 April 2008 | Roemenië, Boekarest
2e stageweek is achter de rug... en dat was best heftig!
Vooral gisteren (donderdag) waren we best aangeslagen.. We kwamen 's ochtends binnen, de kinderen zaten met z'n 15en in een ruimte, en 1 zuster erbij. De kinderen renden uit enthousiasme op ons af en vlogen ons om de nek, maar de zuster begon te schreeuwen dat ze moesten gaan zitten, waarom weet ik ook niet. Toen een aantal kinderen dat niet deden werden ze letterlijk weer naar hun plek gesleurd. We stonden met open mond te kijken, op zo'n moment weet je ook echt niet hoe je reageren moet. Dat schreeuwen van de zuster ging de hele dag door. Vorige week had ik al gezien dat deze zelfde medewerker een kind geslagen had, en dat werd nu alleen nog maar erger. Er is 1 meisje dat veel aandacht vraagt en gaat huilen als je dat niet geeft, iedere keer als ze huilt wordt ze met grof geweld in de hoek van de kamer neergezet en wanneer ze zich veroert krijgt ze een klap op haar hoofd, en niet zo zachtjes ook.
Ik ging vandaag weer met Ana aan het werk, het meisje dat vastgebonden ligt aan bed. Ik wilde haar graag losmaken om te kijken wat er zo gebeuren. Er gebeurde niets en ze bleef heel rustig, dus ik nam haar mee om een stukje te gaan lopen. Ze was al maanden niet meer uit bed geweest, dus ze had totaal geen balans meer. Het voelde zo goed om met dit meisje te werken en ik ging hierover in gesprek met Jan Inge (die Noorse vrijwilliger). Hij zei dat het mooi zou zijn als ik iedere dag wat met haar te doen, en dat het dan al na een paar weken beter zou gaan. Ik ga dat ook zeker doen. Nu we met meerdere zijn is de aandacht wat eerlijker verdeeld en geeft het niet als ik Ana wat meer aandacht geeft, zij wordt bovendien het meest verwaarloosd van allemaal.
Wat ik ook heel heftig vond is dat Pascal z'n kleren opeet. Dat wist ik al, maar daarvoor heeft hij een scheurpak aan en een speciaal hoeslaken om zijn bed. Hij had vandaag 2x in zijn broek geplast en daarom geen schoonlaken en scheurpak meer. Hij kreeg normale kleren aan, en ik kwam een uur later terug en zijn hele hoeslaken en shirt waren al kapot gescheurd en gebeten. Omdat het warm was hadden we zijn kleren maar uitgetrokken, en toen we toen even later weer terug kwamen was hij zijn luier aan het opeten. Toen we hem weer een nieuwe wilde geven, hield een zuster ons gewoon tegen omdat de luiers te duur zijn. Een ander meisje had ook in haar bed geplast voordat ze ging slapen, ik wilde haar en haar bedje verschonen, en dat mocht ook niet! Ze laten hier de kinderen gewoon in hun eigen ontlasting in bed liggen omdat het de medewerkers beter uitkomt. Natuurlijk luisteren wij hier niet naar en geven we de kinderen een lekker schoon bedje en kleren.
We zijn vandaag begonnen met het opknappen van een grote ruimte als je binnenkomt. De muren waren nu nog kaal, maar wij schilderen ze mooi lichtblauw en daarop maken we gras, zon, regenboog, dieren, etc. Echt een 'buiten' gevoel, aangezien de kinderen niet vaak buiten komen. Het wordt heel mooi!!
Ik heb nog heel veel te vertellen, steeds schiet me weer iets te binnen, maar ik bewaar de rest voor de volgende keer. Dit weekend is Beau jarig, en gaan we 's avonds uit, en ik denk dat we ook het paleis nog gaan bezoeken (grootste van de wereld).
Liefs Mieke
Vooral gisteren (donderdag) waren we best aangeslagen.. We kwamen 's ochtends binnen, de kinderen zaten met z'n 15en in een ruimte, en 1 zuster erbij. De kinderen renden uit enthousiasme op ons af en vlogen ons om de nek, maar de zuster begon te schreeuwen dat ze moesten gaan zitten, waarom weet ik ook niet. Toen een aantal kinderen dat niet deden werden ze letterlijk weer naar hun plek gesleurd. We stonden met open mond te kijken, op zo'n moment weet je ook echt niet hoe je reageren moet. Dat schreeuwen van de zuster ging de hele dag door. Vorige week had ik al gezien dat deze zelfde medewerker een kind geslagen had, en dat werd nu alleen nog maar erger. Er is 1 meisje dat veel aandacht vraagt en gaat huilen als je dat niet geeft, iedere keer als ze huilt wordt ze met grof geweld in de hoek van de kamer neergezet en wanneer ze zich veroert krijgt ze een klap op haar hoofd, en niet zo zachtjes ook.
Ik ging vandaag weer met Ana aan het werk, het meisje dat vastgebonden ligt aan bed. Ik wilde haar graag losmaken om te kijken wat er zo gebeuren. Er gebeurde niets en ze bleef heel rustig, dus ik nam haar mee om een stukje te gaan lopen. Ze was al maanden niet meer uit bed geweest, dus ze had totaal geen balans meer. Het voelde zo goed om met dit meisje te werken en ik ging hierover in gesprek met Jan Inge (die Noorse vrijwilliger). Hij zei dat het mooi zou zijn als ik iedere dag wat met haar te doen, en dat het dan al na een paar weken beter zou gaan. Ik ga dat ook zeker doen. Nu we met meerdere zijn is de aandacht wat eerlijker verdeeld en geeft het niet als ik Ana wat meer aandacht geeft, zij wordt bovendien het meest verwaarloosd van allemaal.
Wat ik ook heel heftig vond is dat Pascal z'n kleren opeet. Dat wist ik al, maar daarvoor heeft hij een scheurpak aan en een speciaal hoeslaken om zijn bed. Hij had vandaag 2x in zijn broek geplast en daarom geen schoonlaken en scheurpak meer. Hij kreeg normale kleren aan, en ik kwam een uur later terug en zijn hele hoeslaken en shirt waren al kapot gescheurd en gebeten. Omdat het warm was hadden we zijn kleren maar uitgetrokken, en toen we toen even later weer terug kwamen was hij zijn luier aan het opeten. Toen we hem weer een nieuwe wilde geven, hield een zuster ons gewoon tegen omdat de luiers te duur zijn. Een ander meisje had ook in haar bed geplast voordat ze ging slapen, ik wilde haar en haar bedje verschonen, en dat mocht ook niet! Ze laten hier de kinderen gewoon in hun eigen ontlasting in bed liggen omdat het de medewerkers beter uitkomt. Natuurlijk luisteren wij hier niet naar en geven we de kinderen een lekker schoon bedje en kleren.
We zijn vandaag begonnen met het opknappen van een grote ruimte als je binnenkomt. De muren waren nu nog kaal, maar wij schilderen ze mooi lichtblauw en daarop maken we gras, zon, regenboog, dieren, etc. Echt een 'buiten' gevoel, aangezien de kinderen niet vaak buiten komen. Het wordt heel mooi!!
Ik heb nog heel veel te vertellen, steeds schiet me weer iets te binnen, maar ik bewaar de rest voor de volgende keer. Dit weekend is Beau jarig, en gaan we 's avonds uit, en ik denk dat we ook het paleis nog gaan bezoeken (grootste van de wereld).
Liefs Mieke
-
25 April 2008 - 17:19
Annemiek:
Hoi Miek,
Wat doen jullie toch een fantastische dingen met die kinderen. Jullie maken er echt een feessie van. Even dacht ik dat het wel meeviel maar als ik nu je verhalen lees is het bijna net zo erg als de bulgaarse documentaire.
Laat ze maar lekker genieten. Good luck
gr. Annemiek -
26 April 2008 - 12:52
IJda:
Heey lieffie,
Moid wat ben ik trots op je!!
Wat een verhalen zeg, en wat doe je dat goed met Ana. Heeft ze nog van die ontstoken ogen? De vraag is nu: hoe krijg je die zusters zover dat ze inzien dat ze het helemaal verkeerd aanpakken?!
Moeilijk hoor.
Nou lieverd, zet hem op,nog 8 weken.
Veel plezier.
XXX Mama -
27 April 2008 - 13:17
Irma :
Hoi Mieke,
Wat een verschil met hier, zoals het daar gaat is voor ons niet voor te stellen.
Ik vind het ontzettend knap van je en als ik je verhalen lees ben je er heel goed mee bezig om echt iets te betekenen voor deze kinderen en hoop ik dat er door jou bijdrage dingen veranderd kunnen worden.
Lieve groet van ons allemaal xxx -
29 April 2008 - 09:41
Sanne:
He lieverd!
Ik heb je een mail gestuurd!
xx -
29 April 2008 - 09:59
Edgar:
heyhey alles goed met mijn wel maare ik hoop dat je het echt reuzen naar je zin zal en kan hebben ik hoop dat je snel weer terug zal komen en dat we iets leuks kunnen gaan doen als vrienden dan weet je wel maare sms me maar een keertje als je tijd en zin heb op 0611432179 dan heb ik jou nummer ok gelijk ok dikken kus Edgar -
29 April 2008 - 18:29
Tonny:
Toppie Miek, wat jullie daar allemaal doen voor die kinderen. Ga zo door en ondanks alles veel plezier.
Dikke kus van Ton en de apies. -
30 April 2008 - 08:45
Jan Sijben:
Hoi Mieke,
Bedankt voor het schrijven.
Ik zie in foto DSC00549 een mooie symboliek.
Enne, heeft Beau al een keer voor de kinderen gezongen? Volgens mij zou dat therapeutisch kunnen werken.
Groeten vanuit KoninginnedagNederland,
Jan -
30 April 2008 - 17:42
Niels:
Heej mieke,
Leuk dat je de pagina zo vaak verandert. Ik heb nu even alles gelezen en ik vind het best wel knap van je wat je daar allemaal doet.
Ik dacht ook net als de andere mensen dat het allemaal best wel mee zou vallen maar dat is dus niet het geval.
Ook lekker crea bezig met dat koken en dat schilderen en knippen haha.
Nou zet hem op! X
"Niels V"
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
