Bericht 9: drukke week + verjaardagen
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mieke
08 Mei 2008 | Roemenië, Boekarest
Bij deze week weet ik echt niet waar ik beginnen moet met vertellen..
Ik zit hier nu bijna een maand en ik begin wel aan mezelf te merken dat ik het als een 'thuis' beschouw. Van de week betrapte ik mezelf er op dat ik van Piata Unirii (centrum) naar huis ging zonder ook maar enigszins na te denken. Ik stond voor de deur en ik was verbaasd dat ik er al was. Ik herken de wegen, de buurt, plekken waar we al langs geweest zijn, wijs taxi's de weg, etc. Ook de dingen die om me heen gebeuren zijn niet 'raar' meer. In het begin stond ik steeds te kijken van de chaos in het verkeer, de bizarre mensen die je af en toe op straat zie lopen. Dat is nu normaal geworden en ik kijk er niet meer van op. Over 6 weken kan ik de stad Boekarest wel door met m'n ogen dicht ;)
Deze week hebben we 3 verjaardagen achter elkaar gehad. Dinsdag Kirsten, Woensdag Nanda, vandaag Tatiana. Met Kirstens verjaardag zijn we 's avonds naar een stripclub geweest. We liepen daar op straat en er kwam een zigeunervrouw met een kind bij ons bedelen. Niemand gaf iets, zij werd boos, en bleef maar achter ons aan lopen. Op een gegeven moment begon ze toch zomaar op Tatiana te spugen!
Met Nanda's verjaardag zouden we naar een zigeunerfamilie gaan, die zij nog kent van vorig jaar, om kleding te brengen. Helaas konden we het met de tram niet vinden en gaan we waarschijnlijk een van deze dagen nog een poging doen met de taxi. Verder zijn we uit eten geweest en lekker terrasje gepakt.
Op stage is ook weer genoeg gebeurd. Woensdag had ik de schrik van m'n leven. Ik liep even langs de jongensafdeling beneden, dat had ik nog nooit echt uitgebreid bekeken. Ik liep een kamer in en ik zag daar een jongens met z'n handen en voeten aan iedere hoek van het bed vastgebonden. Dat was zo heftig! Het leek wel een horrorfilm. Ik heb er wel wat foto's van gemaakt, maar die kunnen niet op internet geplaatst worden. Een paar kamers verderop lagen nog 3 jongens zo aan bed vastgebonden.
Wat ik deze week verder nog gezien heb is dat er kinderen met lepels op hun hoofd geslagen werden, Tatiana haar armband kapot getrokken, mijn shirt kapot getrokken door het geweld wat die kinderen gebruiken. Kan ook niet anders want de kinderen zien ook niet anders dan geweld. Het is zo dubbel, de kinderen kunnen niets met hun frustraties maar toch kan je het niet goedkeuren dat ze zoveel geweld op ons, zichzelf en elkaar gebruiken.
Dagelijks plassen er misschien wel 10 kinderen in hun broek of bed, en de zusters weigeren dit op te ruimen. Ze laten het zo liggen, of ze laten andere kinderen het opruimen. Dat heb ik deze week nu al meerdere malen gezien. De kinderen met wat hoger niveau worden gewoon gebruikt als een soort slaafjes, en je kunt er gewoon niks tegen doen! Ik zou die zusters zo graag willen vertellen hoe ik er over denk. Niemand van hen spreekt 1 woord engels en als je het met wat gebaren probeert doen ze net alsof ze achterlijk zijn... het maakt me af en toe zo boos! We zijn ook weer meerdere malen uitgelachen dat we werden geslagen o.i.d. door de kinderen, ze staan er bij en kijken er naar! Ondernemen niets..
Kirsten en ik hadden trouwens voor de een paar kinderen wat nieuwe kleren gekocht, en bodylotion etc. om ze te verwennen. Ze vinden het heerlijk!
Ik had zoveel in m'n hoofd om te typen, maar ik weet het nu even niet meer. Misschien de volgende keer! M'n frustraties zijn er tenminste weer even uit !
Liefs Mieke
p.s. Sanne plaatst trouwens haar filmpjes die ze maakt op youtube. Deze staan op :
http://www.youtube.com/stinkie89
Dit filmpje van stage is heel schattig:
http://www.youtube.com/watch?v=B5pPCSjbXfw
Ik zit hier nu bijna een maand en ik begin wel aan mezelf te merken dat ik het als een 'thuis' beschouw. Van de week betrapte ik mezelf er op dat ik van Piata Unirii (centrum) naar huis ging zonder ook maar enigszins na te denken. Ik stond voor de deur en ik was verbaasd dat ik er al was. Ik herken de wegen, de buurt, plekken waar we al langs geweest zijn, wijs taxi's de weg, etc. Ook de dingen die om me heen gebeuren zijn niet 'raar' meer. In het begin stond ik steeds te kijken van de chaos in het verkeer, de bizarre mensen die je af en toe op straat zie lopen. Dat is nu normaal geworden en ik kijk er niet meer van op. Over 6 weken kan ik de stad Boekarest wel door met m'n ogen dicht ;)
Deze week hebben we 3 verjaardagen achter elkaar gehad. Dinsdag Kirsten, Woensdag Nanda, vandaag Tatiana. Met Kirstens verjaardag zijn we 's avonds naar een stripclub geweest. We liepen daar op straat en er kwam een zigeunervrouw met een kind bij ons bedelen. Niemand gaf iets, zij werd boos, en bleef maar achter ons aan lopen. Op een gegeven moment begon ze toch zomaar op Tatiana te spugen!
Met Nanda's verjaardag zouden we naar een zigeunerfamilie gaan, die zij nog kent van vorig jaar, om kleding te brengen. Helaas konden we het met de tram niet vinden en gaan we waarschijnlijk een van deze dagen nog een poging doen met de taxi. Verder zijn we uit eten geweest en lekker terrasje gepakt.
Op stage is ook weer genoeg gebeurd. Woensdag had ik de schrik van m'n leven. Ik liep even langs de jongensafdeling beneden, dat had ik nog nooit echt uitgebreid bekeken. Ik liep een kamer in en ik zag daar een jongens met z'n handen en voeten aan iedere hoek van het bed vastgebonden. Dat was zo heftig! Het leek wel een horrorfilm. Ik heb er wel wat foto's van gemaakt, maar die kunnen niet op internet geplaatst worden. Een paar kamers verderop lagen nog 3 jongens zo aan bed vastgebonden.
Wat ik deze week verder nog gezien heb is dat er kinderen met lepels op hun hoofd geslagen werden, Tatiana haar armband kapot getrokken, mijn shirt kapot getrokken door het geweld wat die kinderen gebruiken. Kan ook niet anders want de kinderen zien ook niet anders dan geweld. Het is zo dubbel, de kinderen kunnen niets met hun frustraties maar toch kan je het niet goedkeuren dat ze zoveel geweld op ons, zichzelf en elkaar gebruiken.
Dagelijks plassen er misschien wel 10 kinderen in hun broek of bed, en de zusters weigeren dit op te ruimen. Ze laten het zo liggen, of ze laten andere kinderen het opruimen. Dat heb ik deze week nu al meerdere malen gezien. De kinderen met wat hoger niveau worden gewoon gebruikt als een soort slaafjes, en je kunt er gewoon niks tegen doen! Ik zou die zusters zo graag willen vertellen hoe ik er over denk. Niemand van hen spreekt 1 woord engels en als je het met wat gebaren probeert doen ze net alsof ze achterlijk zijn... het maakt me af en toe zo boos! We zijn ook weer meerdere malen uitgelachen dat we werden geslagen o.i.d. door de kinderen, ze staan er bij en kijken er naar! Ondernemen niets..
Kirsten en ik hadden trouwens voor de een paar kinderen wat nieuwe kleren gekocht, en bodylotion etc. om ze te verwennen. Ze vinden het heerlijk!
Ik had zoveel in m'n hoofd om te typen, maar ik weet het nu even niet meer. Misschien de volgende keer! M'n frustraties zijn er tenminste weer even uit !
Liefs Mieke
p.s. Sanne plaatst trouwens haar filmpjes die ze maakt op youtube. Deze staan op :
http://www.youtube.com/stinkie89
Dit filmpje van stage is heel schattig:
http://www.youtube.com/watch?v=B5pPCSjbXfw
-
08 Mei 2008 - 15:16
Daphne:
ahh dat kindje AJAX haha vet bruut.. -
08 Mei 2008 - 16:26
Bassie:
Hey Mieke,
Wat een rare wereld zeg daaro als ik dat allemaal zo lees kan het me niet voorstellen dat kinderen hier aan hun bed worden vast gebonden en geslagen worden met lepels.
Veel succes nog daar in Roemenie
Kus Bassie -
08 Mei 2008 - 21:49
Annemiek:
Miek wat schrijf je mooi. Het is een genot om te lezen. Recht uit het hart.
Wat hebben jullie in die ene maand al veel voor de kinderen gedaan. Ga zo door.
gr. Annemiek Sjaak Rick Niels Loek -
11 Mei 2008 - 14:09
Buuf:
Wat goed van jullie Miem, ik kreg er gewoon tranen van.
Groeten van Buuf -
12 Mei 2008 - 20:28
Marijke:
beste mieke
via de site van kirsten kwam ik bij je terrecht,en heb met veel belangstelling en medeleven je belangstelling je verhalen gelezen!
Ga zo door en laat je niet tegenhouden door die zusters.
ik zou er zo zelf heen willen om wat voor die kinderen te betekenen.
Ik zal je site nog regelmatig blijven bezoeken!
groeten
Marijke -
13 Mei 2008 - 10:21
Channe:
Hee meissie!!
gaat alles nog goed? Volgens mij heb je het nu echt naar je zin!
Ik vind het echt knap van je!! Wanneer kom je nu terug?
Succes met alles!!
Veel liefs -
19 Mei 2008 - 22:17
Mark:
ook weer een indrukwekkend verhaal! aan bed vastgebonden worden,geslagen worden met lepels, heel moeilijk allemaal.
x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
